روایت امام صادق درباره کفران نعمت

سدیر گوید:مردی از امام صادق علیه السلام از این آیه سوال کرد:(پس گفتند پروردگار ما!دوری افکن میان سفرهای ما،تا بینوایان نتوانند با آنها همسفر شوند وبر خودشان ستم کردند و ما آنها را عبرتی برای دیگران قرار دادیم و جمعیت شان را متلاشی کردیم.)  (سباء/19)

امام صادق فرمود:انان مردمی دارای ابادی های به هم پیوسته، و نهرهای جاری و اموال فراوان و اشکار بودند،سپس آنان نعمت های خدا را ناسپاسی کردند،و خودشان عافیت و سلامتی خدادادی رادگرگون کردند.

خداوند نیز نعمت را از آنان گرفت،و البته(خداوند مردمی را دگرگون نمیکند مگر که ایشان خودشان را دگرگون کنند.)(رعد/13)

پس خداوند به سوی ایشان (سیل عرم) را فرستاد تا ابادی هایشان در اب فرو رفت و خانه هایشان خراب شد، و اموالشان نابود گردید و خداوند می فرماید:

)بوستان هایشان را بدل کردیم به بوستان هایی که دارای میوه های تلخ خاردار و شوره گز و اندکی از سدر بودند و این چنین مجازات کردیم ایشان را به جهت انچه کفران کردند،و ایا ما جزء ناسپاس را کیفر می دهیم.) (سباء/16-17)

منبع:کتاب جهاد با نفس ص151-152